Przygoda Kodoku/Chicority

Kodoku

Zjadłam pospiesznie karmę w obawie przed tą wścibską Totodile. Pewnie znowu zamierzała zabrać trochę do zapasów. Już od dawna planowała ucieczkę z laboratorium. Po opróżnieniu miski podeszłam do Cyndaquila i zaczęłam rozmowę:
- My też uciekamy? Nie chcę, byśmy należeli do innych trenerów... -

Zaraza

- No dobra, mi też się wydaje, że życie na wolności jest o wiele lepsze - powiedziała Cyndaquil. Jest noc, więc to najlepsza pora na ucieczkę.

Kodoku

Skwitowałam to chytrym uśmiechem i rozejrzałam się dokładniej po sali. Szukałam jakiejś słabej, pękniętej szybki, otwartego okna, szybu wentylacyjnego, czegokolwiek przez co można by przeleźć.

Zaraza

Widzisz szyb wentylacyjny, ale jest dość wysoko. Na szczęście koło szybu wentylacyjnego było: krzesło, ławka, a obok tego wszystkiego półka z książkami, więc można zbudować schody i wyjść z tego laboratorium.

Kodoku

Pokazałam Cyndaquilowi szyb i przedstawiłam możliwość ucieczki.
- Choć, przygotujemy wszystko. Chcę, żebyśmy mieli gotową możliwość ucieczki - powiedziałam jeszcze do Cyndaquila, po czym pobiegłam do krzesła, wskoczyłam na biurko i zaczęłam niezdarnie układać książki - wolno, ale jak najporządniej.

Zaraza

Zaczęłaś układać książki. Oczywiście nie obyło się bez różnych kłopotów, np. schody z książek się czasami rozwalały, albo ty lub twoja patnerka spadła z biurka itd. Jednak wkońcu zrobiłaś swoje schody. Teraz trzeba tylko na nie wejść. Na szczęście Totodile szybciej uciekła z laboratorium, więc nic Ci nie przeszkodzi na drodze, aby wyjść z laboratorium.